Nu generaal Petraeus op het punt staat verslag uit te brengen over het al of niet succesvol zijn van de ‘surge’ gaan de oude media in overdrive om ons eraan te hinderen er anders over te denken dan zij. Dat gaat op de nu vertrouwde manier: Er wordt een tsunami aan eenzijdige informatie over ons uitgestort in publieke-omroepprogramma’s als EenVandaag, Netwerk of Het Journaal. Daarbij is blijkbaar niets meer te gek, gaat niets meer te ver. De beelden, vaak bestaand uit jaren oud materiaal dat niet wordt gedateerd, en commentaren die over een situatie gaan die niet langer actueel is, moeten het idee oproepen van een Irak dat diep in een burgeroorlog verwikkeld is en dat de Amerikaanse ‘bezetting’ de Iraki’s niets dan ellende heeft gebracht. Opdat deze propaganda succes heeft is het cruciaal dat alternatieve zienswijzen worden verzwegen, of, als ze door het informatienet glippen, worden gediscrediteerd. Niemand mag een ‘detail’ als de verschillen van politiek inzicht tussen Iraakse en Iraanse mullah’s (de laatsten zijn voorstanders van een politieke Islam, de eersten willen geen bemoeienis van de godsdienst met de nationale politiek) zelfs maar noemen. Trouwens, de Iraanse (en Syrische) interventies in Iraakse aangelegenheden worden volledig weggelaten in de propaganda, terwijl die toch een belangrijke rol spelen in het geweld dat zich voordoet in Irak. Iemand als Michael Ledeen wordt op onze staatsmedia grondig weggelaten, een non-persoon. Op het internet, waar hij natuurlijk te vinden is en niet gedaan kan worden of hij niet bestaat, blijft linkse sites niets anders over dan leugens en karaktermoord. Volgens hem is Teheran het epicentrum van het terrorisme en de val van de mullah’s is een voorwaarde voor succes in Irak. Zijn debatten en artikelen op het web zijn meest discussies over waarschijnlijkheid van een democratische revolutie in Iran.
Hoe komen journalisten van de oude media er nu bij om zo te werk te gaan? Om zelfs de schijn van onpartijdigheid te laten vallen en een soort propaganda te gaan bedrijven waar Goebbels een punt aan kan zuigen? De ‘journalisten’ zijn onderdeel van een generatie die meende de oorlog te hebben uitgebannen. Dit was onderdeel van het cultuurrelativisme van Marxistisch links in het Westen. In feite zijn ze in een permanente staat van oorlog met de eigen Westerse tradities en waarden. Die waarden gaan over vrijheid. Economische vrijheid ofwel kapitalisme, politieke vrijheid ofwel onafhankelijkheid en individuele vrijheid ofwel gewetensvrijheid. Het is een testament van de decadentie van de Westerse beschaving dat enorme segmenten van de bevolkingen vijandig tegenover die vrijheden, hún vrijheden staan. De journalisten van de oude media zijn onderdeel van die segmenten. Alle immigrantengroepen die ook vijandig tegenover die vrijheden staan zijn automatisch bondgenoten in de strijd tegen het imperialistische, kapitalistische, racistische Westen. De oorlog tegen de terreur is voor ieder die de Westerse waarden behouden (of hersteld!) wil zien een verdedigingsoorlog tegen een barbaarse en meedogenloze vijand. Maar de mensen die een soort monopolie hebben (hadden?) op de informatievoorziening van miljoenen mensen kunnen er vanuit hun vooroordelen slechts een koloniale veroveringsoorlog in zien, en dat zien we aan hun producten, elke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten