Thailand (3)

Ik heb twee keer eerder over Thailand berichten geplaatst. Hierin bepaalde ik mijn standpunt als anti-Thaksin en voor de coup die het leger op 22 mei 2014 uitvoerde.
Pas nu vind ik op de site van ex-militair en journalist/blogger Michael Yon een hoeveelheid interessante documentatie.  Onder zijn Dispatches bevinden zich een aantal die gaan over de Thaise troebelen.
Ik ben nog bezig me daar een beetje in te lezen, maar ik heb alvast een paar open brieven van overzee wonende Thais aan de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Kerry ingezien waarin de coup wordt voorgesteld als de redding van het land en waarin Kerry wordt opgeroepen zich begrijpend op te stellen tegenover couppleger generaal Prayuth, en voorzichtig te zijn met het opleggen van sancties of andere strafmaatregelen.
Precies de situatie zoals ik die eerder had ingeschat.
Alleen mis ik op Michael's site nog de economische invalhoek van de zaak. Het gaat voor zover ik kan zien niet over het rijst-inkoopplan van de partij van Thaksin, dat een zo duidelijke indicator was voor de rampzalige koers die het land onder zijn leiding en die van zijn zuster  dreigde te gaan nemen. Toegegeven, dat plan blijkt ook maar een deel van het hele verhaal. Volgens een van de open brieven waren de aanhangers van de regeringspartij van Thaksin en Shinawatra bezig met het aanleggen van wapenvoorraden en was het uitbreken van een burgeroorlog een reële mogelijkheid. De doden die vielen tijdens de onlusten vielen allemaal aan de kant van de tegenstanders van die regeringspartij. Die tegenstanders waren de vreedzame "Whistleblowers" die de corruptie en verduistering in het kamp van de regering wilden aantonen en aanklagen.
Al met al wordt mijn eerdere positiebepaling volledig ondersteund door deze nieuwe informatie.

Commentaar op de column van Hans Jansen op Geen Stijl

De column getiteld "Plan-B" is hier te vinden: [link]

Citaat 1) "Mensen kunnen het best geregeerd worden door wetten die passen bij hun technische ontwikkeling en hun sociale en persoonlijke prioriteiten. Dat betekent dat wetten voortdurend verouderen en voortdurend vernieuwd moeten worden. Die vernieuwingen moeten ontworpen worden door mensen die daartoe wettig bevoegd zijn, bijvoorbeeld omdat ze zijn gekozen."


Commentaar:
Ik denk niet dat het correct is dat mensen het best door steeds weer ge-update wetten geregeerd moeten worden, en dat de "gekozenen" daartoe bevoegd zijn, of zouden moeten zijn.

Het beste in deze, de moderne, tijd is dat de meest geschikte staatsinrichting bepaald wordt aan de hand van de door middel van logica achterhaalde en op wetenschappelijke manier beschreven, inzichten volgens welke de mensenmaatschappij werkelijk werkt. Dat heeft in de eerste helft van de 19de eeuw geresulteerd in het liberale programma voor de inrichting van de maatschappij, neergelegd in de grondwetten van een groot aantal moderne staten, waaronder Nederland. Die grondwetten moesten als legislatief anker dienen. En vooral moesten ze de macht van de staat inperken. Ludwig von Mises zei hierover: De 19de eeuwse ontwerpers van de liberale grondwetten wisten dat ongeacht de vorm van de staat, of die nu bestuurd wordt door de gekroonde hoofden van het ancien régime, of door een dictator als Bonaparte of door moderne "democratische" politici: de staat heeft hoe dan ook de neiging zijn werkingsgebied voortdurend uit te breiden.

Vrijwel alle problemen die we vandaag hebben zijn het resultaat van het feit dat we het ankertouw gekapt hebben en steeds verder afwijken van dat heilzame liberale program. Het immer groeiende aantal wetten en de prolifererende "regelgeving" zijn symptomen van de ziekte, want ze zijn het resultaat van het interventionisme van de staat. "De staat" is nu een ding dat wordt bevolkt door politieke partijen die tegelijk met de macht van de staat hun eigen macht steeds verder willen uitbreiden. Die uitbreiding gaat letterlijk op kosten van de individuele burger.

Citaat 2) "Plan-B is een succes geworden, en heeft geleid tot de moderne techniek, wetenschap en verzorgingsstaat."

Commentaar:
De verzorgingsstaat moet niet gezien worden als een verworvenheid van de westerse samenlevingen. Het is wat ons wurgt. Het past de status-quopolitici prima dat de rebellen van onder andere de PVV de welvaartsstaat koste wat het kost willen behouden. Met die welvaartsstaat handhaven de partijen zich in de macht. Zo kunnen ze de staat als immense geldpomp behouden. Zo kopen ze de stemmen van degenen die ze andermans geld toestoppen.

Als we er in slagen de verzorgingsstaat weg te doen zal dat als een enorme bevrijding aanvoelen. De ene helft van de bevolking hoeft dan niet langer krom te liggen voor het welzijn van de andere helft: een zeer onnatuurlijke situatie. De welvaartsstaat is onrecht; laissez-faire staat gelijk met de rechtvaardigheid van de markt.