- Wie denkt dat Israel het probleem is, stelt alles wat dat land doet, al is het ter zelfverdediging, moreel gelijk aan wat de terroristen (Palestijnen of Hezbollah) doen.
- Wie erkent dat Israël een legitieme staat is, zal ook het als legitiem beschouwen wanneer die staat optreedt om zijn burgers te beschermen tegen terroristische aanvallen.
De eerste groep heeft, om die morele gelijkstelling te kunnen handhaven, een aantal quasi-historische mythes en daarop gebaseerde quasi-journalistieke, maar in werkelijkheid realiteitsveranderende (lees: leugenachtige) verhaallijnen nodig om psychologisch te kunnen blijven functioneren. Wat de mythes betreft destilleer ik de volgende uit de algemene berichtgeving via tv en krant:
- Israel heeft het land waar het op gevestigd is of bezet houdt met geweld van de oorspronkelijke bewoners afgenomen,
- Israel heeft geen recht op de Westoever van de Jordaan of de Gazastrook,
- Israel is een gemilitariseerde fascistische staat uit op verovering,
- Israel is een Täternation, de Palestijnen zijn hun schuldeloze slachtoffers,
- Israel kan de VS manipuleren om het te steunen. Dit is de oorzaak dat het zich kan handhaven tegen de gerechtvaardigde Arabische woede,
- Er bestaat een Palestijnse natie, die zich onderscheidt van de overige Arabische bevolkingen,
- Israel kan vrede krijgen als het maar bereid is land op te geven.
De verhaallijnen:
- Palestijnse of Libanese terreurgroepen worden gesteund door Arabische of Iraanse regimes om zich te kunnen verdedigen tegen een agressief en illegaal Israel, d.w.z. elk conflict dat uitbreekt is de schuld van Israel.
- Hezbollah is geen creatie van de Iraanse of Syrische geheime dienst, maar oorspronkelijk Libanees. (De doden en gewonden onder Hezbollahstrijders tijdens de Libanoncrisis van 2006 werden in de nieuwsberichten consequent als burgerdoden en –gewonden geteld.)PLO en Hamas zijn Palestijnse verzetsgroepen, analoog aan het verzet tegen nazi-Duitsland in Europa.
- Israel is weliswaar een democratie, maar het conflict wordt levend gehouden en voortgedreven door “fanatieke” en “rechtse” elementen onder de kolonisten.
- Journaal, en andere nieuwsprogramma’s rapporteren routinematig de Israelische reacties op maandenlange raketaanvallen van terroristen, maar die raketaanvallen zelf worden slechts mondjesmaat gemeld. Ook worden de aanvallen met Qassam-raketten meestal gebagatelliseerd door de wapens als “zelfgemaakt” te betitelen.
- Er is een nuttig “vredesproces” of “routekaart naar vrede”.
Tot de tweede groep wil schijnbaar niemand meer horen, maar ik deel mezelf hierin in. Ik ben niet joods, en ik geloof niet dat de stichting van Israel de vervulling van een Bijbelse profetie is, of iets dergelijks. Maar ik wil eenvoudigweg de werkelijkheid zien zoals ze is, en in het geval van Israel betekent dat inzien dat die staat aan drie zijden wordt belegerd door islamitische terreurlegers, betaald door dictatoriale Arabische regimes (of Iran).
Melanie Phillips heeft hierover weer een prima artikel op haar site.
