woensdag 14 januari 2015

Meer van hetzelfde


   De toestand waarin het Westen zich bevindt met de strijdende islam is met de aanslagen in Parijs weer naar de voorgrond gekomen. De oorlogsscenes in Frankrijk en de debatten op internet en tv roepen een gevoel op van hoe hopeloos die toestand is en hoe we bezig zijn de oorlog te verliezen – in de eerste plaats in de kraamkamer. Maar onze “leiders” zijn vastbesloten om die omstandigheid die bezig is Europa aan de vijand uit te leveren – de welvaartsstaat (of economisch interventionisme of socialisme), immers de belangrijkste oorzaak van onze instortende fertiliteit – tot de laatste burger te verdedigen en denunciëren de protesten tegen de toenemende islamisering. De burgers zijn in de ban van fascisme en islamofobie, roepen ze, daarin gesteund door het linkse deel der bevolking. Dat de zaken nog een keer ten goede neemt is niet te voorzien. Europa is links. Amerika is links. En dus wordt met man en macht gewerkt aan onze ondergang.
   Dat het niet zo hoeft te lopen toont het herstellende Rusland van Poetin. Daar is in de laatste tien jaar de vruchtbaarheid van een potentieel desastreuze 1,1 opgelopen naar 1,7. Een verbazend herstel, dat hopelijk niet door de huidige economische moeilijkheden zal worden onderbroken. Dit geeft aan dat aan de donkere tunnel van zelfsabotage en de onvermijdelijk daarop volgende onderwerping door de duivelse krachten van de strijdende islam te ontkomen is. Maar onze “leiders” willen niet dat we vrije mensen zijn die zelf de belangrijke beslissingen van ons leven nemen en hun eigen levenspad plannen. Zij willen ons van de wieg tot het graf blijven bevoogden en als kinderen of makke schapen onder hun repressieve gezag houden. Dus moeten we onze in een liberale grondwet neergelegde individuele vrijheden stukje bij beetje inleveren of worden ze tot een dode letter worden gemaakt, een proces dat al in een zeer vergevorderd stadium is. Het is socialisme of de dood, wat hun betreft. Maar we krijgen beide, of liever: het een leidt onvermijdelijk tot het andere.
Michael Ledeen zegt het weer eens in zijn blog.

Geen opmerkingen: