In de schuldencrisis hadden de politici de keus uit twee alternatieven. Ze konden a. de overtredende landen failliet laten gaan, geen bail-outs organiseren en de consequenties aanvaarden (Omvallende banken overal), of b. de koers varen die ze nu doen, dwz. de leningen herfinancieren en de schuldenlanden dwingen tot draconische bezuinigingen.
De eerste koers zou het gunstigst zijn geweest: er gaat een duidelijk signaal naar de banken dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun uitleenbeslissingen. Nadeel: banken met een grote last aan foute leningen gaan failliet en mensen en bedrijven zijn hun geld kwijt. Maar de andere koers betekent dat de banken niets hoeven te veranderen aan hun gedrag. Ze worden hoe dan ook gered door de regering. Er ontstaat een moral hazard als banken hun risico kunnen afwentelen op de balastingbetaler.
Nu wil Merkozy een herhaling onmogelijk maken door het vetorecht van de EU lidstaten in te perken. Dit zou onaanvaardbaar moeten zijn voor onze politici, maar die hebben hun goedkeuring al van tevoren gegeven, lijkt het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten