donderdag 15 december 2011

Inflatiekoorts

Afgelopen zaterdag schreef ik:
Alle "stimulering" van takken van bedrijvigheid wordt in het buitenland gevoeld als een soort strafmaatregel die niet zelden soortgelijke maatregelen van de kant van de getroffen landen uitlokken.
We hebben een eersteklas voorbeeld hiervan in het beleid van de Federal Reserve om zoveel mogelijk inflatie te veroorzaken. De Fed volgt dit beleid omdat in afwezigheid ervan de VS al lang de interest en aflossing op de kolossale nationale schuld niet meer zou kunnen voldoen. Maar de ondermijning van de dollar heeft als direct gevolg dat nu overal ter wereld landen de waarde van hun eigen munt gaan willen drukken door eigen versies van "quantitative easing" (lees: geld bijdrukken). Vooral om de eigen export te steunen. Een wereldwijde race to the bottom met  torenhoge goud- en goederenprijzen is het gevolg.
Dezer dagen lijkt het er of aan dit scenario een voorlopig eind is gekomen, gezien dat de  goudprijs  in twee dagen met $100 is gedaald. Maar dit is de schijn van de korte termijn. De problemen rond de euro/schuldencrisis in Europa doet investeerders vaak richting de vertrouwde dollar vluchten, waarbij ze uit het oog verliezen dat die er slechter aan toe is dan de euro.
Op het moment dat niemand de VS meer geld wil lenen omdat men tot de conclusie komt dat de VS niet langer in staat of bereid is de schuld af te betalen valt de dollar als een baksteen.

Geen opmerkingen: