Thailand biedt al enige tijd de aanblik van een land met wat politieke problemen. We horen over straatgevechten tussen de rooien en de gelen, een ex-premier die verbannen wordt en als zijn zuster vervolgens de fakkel overneemt, opnieuw gevechten en de eis dat ook zij opstapt. En dan dreigt er een coup en moet de legerleiding ontkennen dat ze iets in de zin hebben. Maar waar gaan deze conflicten eigenlijk over?
Thailand is een land dat zich in ontwikkeling bevindt. Het is bezig zich te industrialiseren. Net als de overige landen in de regio lijkt het een zekere welstand te hebben bereikt. In 1988 leefde nog 65% van de bevolking onder de armoedegrens; in 2011 nog maar 13%. Die (relatief nieuwe) levensstandaard wordt door de onrust bedreigd. Als de onrust doorzet kan al het productief geïnvesteerde kapitaal geheel of gedeeltelijk verloren gaan. Net als in het Westen is het de funeste dynamiek van democratische politiek die de bron van de problemen is. In de electorale rivaliteit tussen de politieke partijen wint degene die met interventionistische maatregelen nog die paar laatste stemmen binnen kan halen die de partij over de streep trekt en de macht binnen bereik brengt - en vergeet de gevolgen op lange termijn. Je hoopt het beste voor dit land met zijn vriendelijke bevolking, maar je vreest met grote vreze omdat ze de verkeerde afslag die het Westen bezig is te nemen in de richting van socialisme en interventionisme, en waar in geldnood verkerende regeringen afglijden naar repressieve maatregelen op fiscaal en monetair gebied jegens de eigen burgers, ook lijkt te gaan nemen.
Dit soort voorgevoelens worden er niet beter op als je leest over het fout gelopen rijst-inkoopplan verzonnen door de partij van premier Yingluck Shinawatra. De staat zou rijst tegen sterk verhoogde prijzen inkopen van de boeren in het zuid-westen van het land. Die rijst zou ze vasthouden in opslagplaatsen om zo een tekort op de wereldmarkt te veroorzaken. Tegen de sterk opgelopen prijzen moest het spul dan met flinke winst weer afgezet worden. Goed plan. Woekerwinsten voor de staat en de boeren blij en voorgoed electoraal aan de partij gebonden. Partijen zijn er ook in Thailand op gebrand bepaalde kiezersgroepen afhankelijk te maken van de politiek, liefst van hún partij. Daarop hebben het CDA bij ons en in de VS de Democraten blijkbaar niet het patent op. Daar én hier gebruiken politici subsidies zoals drugsdealers heroïne. Alleen liep het niet zoals gepland omdat kopers in het buitenland gek genoeg uitweken naar andere rijstexporteurs in de regio. Die hadden zich op de komende tekorten voorbereid. De markt stak er een stokje voor, zou je kunnen zeggen. En toen ontstond er dus een enorm verlies voor de Thaise staat en zit er nu een groot gat in de begroting. Briljant.
We zullen het beste er maar van hopen voor het land van de glimlach. Maar het kan alleen goed komen in de wereld als burgers weten te verhinderen dat politici dit soort waanzinnige interventies ondernemen. Helaas zijn stomme en repressieve maatregelen nu gemeengoed in het overgrote deel van de landen op de aardbol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten