Dat de huidige
financieel-economische orde die gebouwd is op kredietinflatie en fiatgeld zijn
einde tegemoet snelt wordt niet betwijfeld door de commentatoren die bekend
zijn met de economische inzichten van de Oostenrijkse School, maar wat komt er
na die newdeal-orde? Zien we dan de libertaire heilstoestand die vrijheid én
welvaart brengt verschijnen? Waarschijnlijker is een ander scenario. De 'Oostenrijkse' economische theorie zegt:
De interventies van de staat in de economie hinderen
de normale werking van de vrije markt en de verstoringen vormen zelf weer de
rechtvaardiging voor verder gaande nieuwe interventies, en het logische
eindpunt van deze ontwikkeling is de Zwangswirtschaft
als onder de Nazi’s: de economie met centrale planning van de productie door de
overheid.
Ludwig von Mises zei:
Socialisme is niet een alternatief voor de vrije
ondernemingsgewijze productie. Het alternatief voor vrijheid is chaos, niet:
orde.
Veel intellectuelen denken dat
vrijheid staat voor de chaos van de markt. Maar het is juist de staat die met
haar interventies de spontaan tot stand gekomen orde van het kapitalisme
verstoort en, als ze daarmee doorgaat, vernietigt.
De schuldencrisis wordt
veroorzaakt doordat overheden, die als gevolg van het fiatgeldsysteem en de
geldcreatie die hierdoor mogelijk werd, onbeperkt andermans geld kunnen
uitgeven. Dat zijn ze vervolgens als een razende gaan doen: dure legers, dure
welvaartsregelingen (vermomd als verzekeringen, maar als iemand premie móet
betalen aan de staat dan is dat toch een belasting). Het resultaat zal een
periode van chaos zijn. Als namelijk het vertrouwen in de waardevastheid van de
munteenheid instort is dat als een infarct van de circulatie: de uitwisseling
van goederen en diensten kan helemaal tot stilstand komen. Een dergelijke
crisis maakt vervolgens ‘bijzondere maatregelen’ van de zijde van de overheid
mogelijk en waarschijnlijk. En die maatregelen zijn noodgedwongen van een
dictatoriaal gehalte: opschorting van allerlei burgerrechten als vrijheid van
vestiging en oponthoud en van meningsuiting, confiscatie van privébezit aan
goud en zilver, en kapitaalcontroles. Die laatste zijn nog de minste en zijn in
Italië al van kracht.
Al met al resulteert dus het
interventionisme van de staten in totalitaire staten en niet, althans niet
direct, in meer vrijheid.
Het grootste gevaar is dat mensen
denken dat de crisis wordt veroorzaakt door te veel markt, te veel vrijheid en kapitalisme
en dat ze de bijzondere maatregelen zullen toejuichen of die zelfs op hoge toon
van de overheid eisen. We kunnen ervan uitgaan dat de staatspropaganda dan ook
voortdurend op dit punt zal blijven hameren: “niet wij de politici en
bureaucraten zijn de schuldigen, maar de ondernemers, de bankiers en de speculanten
met hun hebzucht.”
We kunnen alleen maar hopen dat
de geldcrisis meer mensen aanzet tot het lezen van Von Mises, Rothbard, etc.
Alleen als de mensen meer vrijheid eisen zullen politici iets doen. Alleen als
politici door de kiezers gedwongen worden iets van hun interventionistische
macht prijs te geven is er hoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten