dinsdag 3 juli 2007

Libertarisme en buitenlandse politiek.

Hoe ver is het begrip van de kwalijke effecten van overheidsinterventie in de zaken van de burgers bij die burgers doorgedrongen? De laatste kwart eeuw laat, zo lijkt het me, een gestage opmars zien van vrije-marktdenken en van bewustwording over de ongewenste effecten van overheidsingrijpen, hoe goed ook bedoeld.

In dat opzicht is het huidige kabinet met zijn geloof in subsidies en integratie-van-bovenaf, e.d., een anomalie. Al moeten we natuurlijk toegeven dat sinds de Democraten het Amerikaanse Congres in 2006 konden overnemen, dit denken overal in het Westen op de vlucht lijkt te zijn geslagen - hopelijk slechts tijdelijk. Maar het is meer dan ergerlijk een regeringsploeg in actie te zien die doet of de privatiserings- en dereguleringsgolf geen gunstige resultaten heeft opgeleverd. Iemand zou Balkenende c.s. eens moeten uitleggen dat marktprijzen informatie vertegenwoordigen die producenten de weg wijst naar de juiste economische (d.w.z. zuinigste) keuzes en dat zodra de overheid ingrijpt, die informatie verstoord wordt zodat ongewenste effecten (zoals huizentekorten, verkwisting of werkloosheid) optreden.

Maar nu dit:
Overtuigd als ik ben dat een flinke scheut libertarisme geweldig veel goed zou doen in de Nederlandse politiek en economie en in die van andere landen, ik geloof veel minder in de juistheid van non-interventie in de politiek-militaire zin. Op de Vrijspreker lezen we regelmatig dat de oorlog in Irak en de NAVO aanwezigheid in Afghanistan verkeerd en ondoordacht zijn. Ook Ron Paul en Pat Buchanan uiten zich op die manier: consistent non-interventionistisch. De achterliggende gedachte is blijkbaar dat de ene interventie de andere met zich mee sleept, zoals dat op economisch terrein wél geldt en door Ludwig von Mises is beschreven.

Maar kun je het principe wel zomaar van politiek-economisch terrein naar het gebied van internationale verhoudingen en machtsevenwichten overdragen? Wat een ijzeren wet is op het economisch gebied is niet noodzakelijk van eenzelfde dwingende geldigheid op dat van politiek-militaire keuzes.

Of wel? Een overheid grijpt in de huurmarkt in, het gevolg is dat huizenbouwers en woningbouwverenigingen de hoogte van de huren niet langer als informatiebron voor hun beslissingen kunnen gebruiken. Maar wat wordt er verstoord of aan het zicht onttrokken als de Amerikanen Irak binnen vallen en Saddam Hoessein ten val brengen? Toegegeven: de Amerikaanse (militaire) aanwezigheid beïnvloedt machtsevenwichten natuurlijk op een gigantische manier, op regionale en op wereldschaal. Bovendien ontstaan er vaak afhankelijkheidsrelaties tussen beschermer en beschermde(n) die niet gezond zijn voor de zelfredzaamheid van de laatste óf voor de beurs van de Amerikaanse belastingbetaler, en het is een goede zaak dat bv. Buchanan daar kritiek op heeft. Ook ik geloof dat uittreding van de VS uit NAVO en VN een gunstige invloed op de internationale relaties zou hebben.

Maar betekent dit dat de VS en de NAVO landen ogenblikkelijk hun troepen uit Irak en Afghanistan moeten terugtrekken? Ik blijf er mee zitten dat dit de wereldwijde jihad een geweldige steun in de rug zou geven net nu de Amerikanen de situatie in Irak in de hand lijken te krijgen en net nu de Taliban zoveel leiders heeft verloren dat ze geen grote militaire slagkracht meer heeft. De fascistoïde mullacratie van Iran kan dan zijn gang gaan en kernwapens uitproberen op Israel - dat zou alsnog kunnen gebeuren dank zij de problemen van Bush en de lafheid van EUropa - net nu het regime met brandstofrantsoenering de razernij van de bevolking heeft gewekt.

De oorlog tegen de terreur en terreursponsors moet - wil de westerse beschaving overleven - gevoerd én gewonnen worden.

Geen opmerkingen: