De toestand waarin het Westen zich
bevindt met de strijdende islam is met de aanslagen in Parijs weer
naar de voorgrond gekomen. De oorlogsscenes in Frankrijk en de
debatten op internet en tv roepen een gevoel op van hoe hopeloos die
toestand is en hoe we bezig zijn de oorlog te verliezen – in de
eerste plaats in de kraamkamer. Maar onze “leiders” zijn
vastbesloten om die omstandigheid die bezig is Europa aan de vijand
uit te leveren – de welvaartsstaat (of economisch interventionisme
of socialisme), immers de belangrijkste oorzaak van onze instortende
fertiliteit – tot de laatste burger te verdedigen en denunciëren
de protesten tegen de toenemende islamisering. De burgers zijn in de
ban van fascisme en islamofobie, roepen ze, daarin gesteund door het
linkse deel der bevolking. Dat de zaken nog een keer ten goede neemt
is niet te voorzien. Europa is links. Amerika is links. En dus wordt
met man en macht gewerkt aan onze ondergang.
Dat het niet zo hoeft te lopen toont
het herstellende Rusland van Poetin. Daar is in de laatste tien jaar
de vruchtbaarheid van een potentieel desastreuze 1,1 opgelopen naar
1,7. Een verbazend herstel, dat hopelijk niet door de huidige
economische moeilijkheden zal worden onderbroken. Dit geeft aan dat
aan de donkere tunnel van zelfsabotage en de onvermijdelijk daarop
volgende onderwerping door de duivelse krachten van de strijdende
islam te ontkomen is. Maar onze “leiders” willen niet dat we
vrije mensen zijn die zelf de belangrijke beslissingen van ons leven
nemen en hun eigen levenspad plannen. Zij willen ons van de wieg tot
het graf blijven bevoogden en als kinderen of makke schapen onder hun
repressieve gezag houden. Dus moeten we onze in een liberale grondwet
neergelegde individuele vrijheden stukje bij beetje inleveren of
worden ze tot een dode letter worden gemaakt, een proces dat al in
een zeer vergevorderd stadium is. Het is socialisme of de dood, wat
hun betreft. Maar we krijgen beide, of liever: het een leidt
onvermijdelijk tot het andere.
Michael Ledeen zegt het weer eens in zijn blog.
Michael Ledeen zegt het weer eens in zijn blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten